آنچه خواهید خواند
ارز دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی (کریپتو) یا رمزارز یک ارز دیجیتال است که به عنوان یک وسیله مبادله طراحی شده است. رمز ارز از رمزنگاری برای ایمن سازی و تأیید تراکنش‌ها و همچنین کنترل ایجاد واحدهای جدید یک ارز دیجیتال خاص استفاده می‌کند.
بسیاری از ارزهای دیجیتال بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند، که یک دفتر کل توزیع شده است و توسط یک شبکه توزیع شده از رایانه‌ها اجرا می‌شود. ارزهای دیجیتال از ارزهای فیات مانند دلار ایالات متحده یا پوند انگلیس متمایز می‌شوند زیرا هیچ مرجع مرکزی آنها را صادر نمی‌کند و به طور بالقوه آنها را در برابر مداخله یا دستکاری دولت غیرقابل نفوذ می‌کند.
این مقاله مفاهیم مختلف ارز دیجیتال را مورد بحث قرار می‌دهد تا به شما در درک نوآوری‌های جدید دنیای پول و سرمایه کمک کند.
ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟
اکثر ارزهای دیجیتال بدون حمایت بانک مرکزی یا دولت کار می‌کنند. به جای تکیه بر تضمین‌های دولتی، فناوری غیرمتمرکز به نام بلاکچین زیربنای عملکرد ارزهای دیجیتال است.
ارزهای دیجیتال به شکل فیزیکی و به عنوان اسکناس یا سکه وجود ندارند. در عوض، آنها فقط در اینترنت زندگی می‌کنند. آنها را توکن‌های مجازی در نظر بگیرید که ارزش آنها توسط نیروهای بازار تعیین می‌شود یعنی همان کسانی که به دنبال خرید یا فروش آنها هستند.
ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ شکل می‌گیرد که مستلزم استفاده از قدرت پردازش کامپیوتری برای حل مسائل پیچیده ریاضی برای کسب سکه است. کاربران همچنین می‌توانند ارزها را از کارگزاران خریداری کنند و سپس می‌توانند آنها را با استفاده از کیف پول‌های رمزگذاری‌شده ذخیره یا خرج کنند.
چه کسانی بر ارز دیجیتال تأثیر گذاشتهاند؟
برخی شخصیت‌ها به طور قابل توجهی بر صنعت ارزهای دیجیتال در طول زمان خود تأثیر گذاشتهاند. ساتوشی ناکاموتو این بخش را با ایجاد بیت کوین (BTC) آغاز کرد. ویتالیک بوترین که به دلیل ساخت اتریوم (ETH) شناخته می‌شود، به طور قابل توجهی بر جنبش ارزهای دیجیتال تأثیر گذاشته است. با اتریوم دنیای کاملی از توکن‌های اضافی ساخته شده روی شبکه آن به نام توکن‌های ERC-20 آمد.
جد مک‌کالب به گسترش شهرت بیت‌کوین در روزهای اولیه صنعت کمک کرد و Mt.Gox را راه انداخت، مکانی که اغلب میزبان معاملات بیت‌کوین بود. (علی‌رغم عملکرد اصلی آن که به عنوان مرکزی برای طرفداران بازی به نام Magic: The Gathering بود، با این حال، زمانی که پلتفرم در سال 2014 از هم پاشید، بدنام شد.)
Changpeng Zhao به عنوان یکی از بنیانگذاران بایننس (Binance) که به یکی از بزرگترین صرافی‌های ارز دیجیتال تبدیل شده است، دسترسی به دارایی‌های رمزنگاری شده را افزایش داد. سام بنکمن-فرید، یکی از خالقان پلتفرم تریدینگ دارایی دیجیتال FTX، به عنوان یکی دیگر از افراد مهم در این صنعت عمل می‌کند که بر تجارت، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و دیگر جنبه‌های فضای کریپتو تاثیر می‌گذارد.
افراد متعدد دیگری نیز روی این صنعت اثر گذاشتهاند، که برخی از آنها در لیست 100 نفر برتر در حوزه کریپتو و بلاک چین برای سال 2021 قرار داده شده‌اند.
چرا ارزهای دیجیتال اینقدر بی‌ثبات هستند؟
به دلیل جدید بودن این صنعت، نوسانات زیادی در فضای ارزهای دیجیتال وجود دارد. سرمایه‌گذاران به دنبال تست و آزمایش با پول خود هستند تا بتوانند به سرعت ثروتشان را بیشتر کنند و دریابند که قیمت ارزهای دیجیتال چگونه می‌تواند بر آنها تأثیر بگذارد.
تعداد افرادی که از ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند و هدف آنها از استفاده از این ارزها، بر قیمتشان تأثیر می‌گذارد. اگر افراد بیشتری، به جای نگه داشتن آنها، از آنها برای خرید کالاها و خدمات استفاده کنند، قیمت افزایش می‌یابد.
ارزش ارزهای دیجیتال نیز ناشی از کمبود آن است. این به مکانیسم محدود ارز دیجیتال اشاره دارد. پروتکل بیت کوین حداکثر مقدار بیت کوین قابل استخراج را 21 میلیون تعیین می‌کند. بنابراین، با ورود افراد بیشتری به فضای کریپتو، کمبود بیت کوین بیشتر می‌شود و باعث افزایش قیمت آن می‌شود. برخی از سکه ها نیز از مکانیسم سوزاندن برای افزایش ارزش خود با از بین بردن بخشی از عرضه استفاده می‌کنند.
حساب‌هایی که مقادیر زیادی از یک ارز دیجیتال را در خود نگه می‌دارند ممکن است شروع به فروش کنند و باعث افت قیمت‌ها شوند. این حساب‌ها به‌عنوان نهنگ‌ها شناخته می‌شوند، زیرا موقعیت قابل توجهی دارند و در صورت موافقت گروهی از افراد برای فروش دارایی‌های کریپتو، می‌توانند بر بازار تأثیر بگذارند.
انواع ارزهای دیجیتال
ارزهای دیجیتال را می‌توان به دو گروه زیر طبقه‌بندی کرد:
کوین‌ها (coins) برای استفاده به عنوان یک نوع ارز طراحی شده‌اند و بر روی بلاکچینِ خودشان ایجاد می‌شوند. به عنوان مثال، اتر یک ارز دیجیتال مبتنی بر بلاکچین اتریوم است.
“آلت کوین” به هر ارز دیجیتال مبتنی بر بلاکچین که بیت‌کوین نباشد، اشاره دارد. اصطلاح «آلت کوین» به عنوان مخفف «جایگزین بیت کوین» (alternative to Bitcoin) ابداع شد و اکثریت قریب به اتفاق آلت کوین‌ها برای بهبود بیت کوین ایجاد شدند. Namecoin، Peercoin، لایت کوین (LTC)، اتریوم و USD Coin (USDC) نمونه‌هایی از آلت کوین‌ها هستند.
برخی از ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، دارای تعداد محدودی کوین هستند که به ایجاد تقاضا و تقویت ارزش درک شده آنها کمک می‌کند. به عنوان مثال، حداکثر عرضه بیت کوین به 21 میلیون محدود شده است که توسط خالق(های) بیت کوین تعیین شده است.
توکن‌ها بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می‌شوند اما دارایی‌های قابل برنامه‌ریزی در نظر گرفته می‌شوند که امکان تنظیم و اجرای قراردادهای هوشمند منحصر به فرد را فراهم می‌کنند. خارج از شبکه بلاکچین، از این قراردادها می‌توان برای ایجاد مالکیت دارایی‌ها استفاده کرد. توکن‌ها را می‌توان برای نشان دادن واحدهای ارزشی مانند پول، سکه، دارایی‌های دیجیتال و برق استفاده کرد و همچنین آنها می‌توانند ارسال و دریافت شوند.
توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT نوع دیگری از ارزهای دیجیتال هستند که نشان می‌دهند این دارایی منحصربه‌فرد است و قابل جایگزینی نیست. به عنوان مثال، یک بیت کوین قابل تعویض است، به این معنی که شما می‌توانید یکی بیت کوین را با یک بیت کوین دیگر مبادله کنید و ارزش آنها یکسان است. اما برای مثال دو کارت بانکی مثل هم نیستند. اگر آن را با کارت دیگری عوض کنید، احتمالا موجودی درون کارت متفاوت خواهد بود، دقیقا مثل هر NFT.
قبل از تعامل با هر دارایی، ممکن است مهم باشد که نوع و عملکرد دارایی را بسته به اهداف خود جستجو کنید. همه دارایی‌های دیجیتال برای اهداف سرمایه‌گذاری ایجاد نشده‌اند.
مزایا و معایب ارزهای دیجیتال
تراکنش ارز دیجیتال معمولاً یک فرآیند سریع و ساده است. به عنوان مثال، بیت کوین را می‌توان بین کیف پول‌های دیجیتال تنها با استفاده از یک گوشی هوشمند یا رایانه مبادله کرد. پرداخت با ارزهای رمزنگاری شده در بین شرکت‌های بزرگ و در صنایعی مانند مد و داروسازی محبوبیت بیشتری دارد.
هر تراکنش ارز دیجیتال در یک دفتر کل به نام بلاکچین ثبت می‌شود، که فناوری‌ایست که وجود رمزارزها را ممکن می‌کند. این دفتر به افراد اجازه می‌دهد تا تاریخچه ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را دنبال کنند تا از خرج کردن سکه‌هایی که مالک آن نیستند، کپی کردن تراکنش‌ها یا لغو آنها جلوگیری کنند. از آنجایی که بلاکچین قصد دارد واسطه‌هایی مانند بانک‌ها و بازارهای اینترنتی را حذف کند، هیچ هزینه تراکنشی وجود ندارد.
با این حال، ممکن است رمز کیف پول مجازی خود را گم کنید یا کوین‌های خود را از دست بدهید. همچنین سرقت از وب سایت‌هایی که برای ذخیره ارزهای دیجیتال در اینترنت وجود دارند، صورت گرفته است. از آنجایی که ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین می‌تواند به شدت در نوسان باشد، برخی افراد در تبدیل پول «واقعی» به بیت کوین تردید دارند.
علاوه بر این، هیچ استانداردی برای محافظت از ارز شما وجود ندارد زیرا مقاماتی مانند اداره رفتار مالی (FCA) بازار ارزهای دیجیتال را تنظیم نمی‌کنند. اگر شرکت‌ها یا مصرف‌کنندگان به ارز دیجیتال دیگری روی آورند یا به‌کلی استفاده از ارزهای دیجیتال را متوقف کنند، ممکن است ارزش خود را از دست داده و بی‌فایده شود.
صرافی‌های ارزهای دیجیتال در برابر حملات سایبری آسیب‌پذیر هستند که ممکن است منجر به از دست رفتن سرمایه‌گذاری شما شود – کلاهبرداری همیشه با ارز دیجیتال امکان‌پذیر است. کلاهبرداران اغلب از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، فیس بوک و توییتر برای فریب دادن مصرف‌کنندگان برای انجام این سرمایه‌گذاری‌ها استفاده می‌کنند.
بلاکچین در ارزهای دیجیتال چیست؟
اگرچه به نظر می‌رسد بلاکچین پیچیده‌ست، اما مفهوم اصلی آن بسیار ساده است. پایگاه داده یا بلاکچین نوعی دفتر کل دیجیتال است. برای درک مفهوم بلاکچین، ابتدا لازم است بدانیم پایگاه داده چیست. پایگاه داده مجموعه‌ای از داده‌های ذخیره شده در یک سیستم کامپیوتری در قالب الکترونیکی است.
فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) یک پایگاه داده غیرمتمرکز است که شرکت‌کنندگان مختلف شبکه آن را مدیریت می‌کنند. بلاکچین نوعی DLT است که در آن تراکنش‌ها با استفاده از هش (#) ثبت می‌شود که یک امضای رمزنگاری شده تغییرناپذیر است. این بدان معنی است که اگر یک بلوک در یک زنجیره اصلاح شود، بلافاصله مشخص می‌شود که زنجیره دستکاری شده است. از سوی دیگر، بلاکچین‌های خصوصی و متمرکز وجود دارند که در آن همه رایانه‌های تشکیل‌دهنده شبکه متعلق به یک شرکت واحد هستند و اداره می‌شوند.
رمزارزهای محبوب مانند بیت کوین و اتریوم بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند. بلاکچینهایی مانند بیت کوین و اتریوم با اضافه شدن بلاک‌های جدید به زنجیره، به طور چشمگیری امنیت دفتر کل را افزایش می‌دهند.
چگونه ارز دیجیتال خریداری کنید؟
با توجه به سرعت رشد کریپتو، راه‌های مختلفی برای خرید ارز دیجیتال وجود دارد. صرافی‌های بومی کریپتو تعداد زیادی دارایی دیجیتال مختلف را برای خرید و فروش ارائه می‌دهند. با استفاده از پی پال هم شرکت کنندگان می‌توانند دارایی‌های دیجیتال خاصی را خرید و فروش کنند. دستگاه‌های خودپرداز رمزنگاری شده مانند دستگاه‌های خودپرداز بیت کوین نیز در نقاط مختلف جهان وجود دارند. (البته در ایران هنوز چنین دستگاهی موجود نیست.)
پلتفرم‌ها بسته به نوعشان، خریدهای رمزنگاری شده را از طریق نقل و انتقالات بانکی، انتقال ارز دیجیتال یا کارت‌های اعتباری ارائه می‌دهند. خرید کریپتو با پول نقد به صورت شخص به شخص نیز امکان پذیر است. با این حال، در دسترس بودن برای خرید و فروش کریپتو در هر پلتفرم معینی، می‌تواند از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت باشد.
سرمایه گذاری یا استکینگ در ارز دیجیتال چیست؟
برای افزایش امنیت یک بلاکچین، دارایی‌های کریپتو برای یک دوره مشخص قفل می‌شوند تا ارز دیجیتال بیشتری کسب کنند. این فرآیند در ارزهای رمزنگاری شده به اشتراک گذاشته می‌شود. بلاکچینهایی مانند اتریوم، کاسموس و تزوس به دارندگان ارزهای دیجیتال اجازه می‌دهند تا رمزارز خود را از طریق یک «استخر سهام» به اشتراک بگذارند، که مشابه یک حساب پس‌انداز بهره‌دار است.
بسیاری از صاحبان ارزهای دیجیتال، به جای اینکه بگذارند ارز دیجیتالشان در کیف پول بیکار بنشیند از استکینگ به عنوان وسیله‌ای برای کسب درآمد غیرفعال استفاده می‌کنند.
ارزش بازار در ارزهای دیجیتال چیست؟
کل ارزش پولِ تمام سکه‌هایی که استخراج شده‌اند به عنوان ارزش بازار یا سرمایه شناخته می‌شود. برای به دست آوردن ارزش بازار یک ارز دیجیتال، قیمت هر توکن را در تعداد سکه‌های در گردش ضرب کنید. بیت کوین و اتریوم ارزهای رمزنگاری شده با ارزش بالا با نقدینگی بالاتر و ارزش بازار بیش از 10 میلیارد دلار هستند. از سوی دیگر، سکه‌هایی با ارزش بازار کمتر از یک میلیارد دلار، small-cap و سکه‌هایی که ارزش بازار آنها بین 1 تا 10 میلیارد دلار است، با ارزش متوسط یا mid-cap محسوب می‌شوند.
قیمت تنها یک معیار است که برای ارزیابی ارزش یک ارز دیجیتال استفاده می‌شود. با این حال، ارزش بازار به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا ارزش چندین ارز دیجیتال را ارزیابی کرده و تصویر کاملی را ارائه دهند. به عنوان یک عدد مهم، می‌تواند نشان دهد که آیا خرید یک ارز دیجیتال در مقایسه با سایر ارزها و پتانسیل رشد آن ایمن است یا خیر.
آینده ارزهای دیجیتال چیست؟
کریپتوکارنسی در دهه گذشته راه درازی را پیموده است و با سرعت زیادی در حال پیشرفت است. ارزش را می‌توان به روش‌های مختلف از طریق دارایی‌ها و راه‌حل‌های مختلف ذخیره، انتقال و خرج کرد، در حالی که DeFi راهگشای راه‌های جدید استقراض و وام است.
برخی از شرکت های جریان اصلی نیز به خود فناوری بلاک چین با علاقه نگاه می کنند و کاربردهای مختلفی مانند زنجیره تامین را ارزیابی می کنند. با قضاوت بر اساس رشد و پذیرشی که از سال 2008 و زمانی که ناکاموتو چارچوبی برای دارایی کوچکی به نام بیت کوین منتشر کرد، آینده ارزهای دیجیتال و فناوری مرتبط با آن روشن به نظر می رسد
